USTAWA
z dnia 7 lipca 1994 r.
o zagospodarowaniu przestrzennym.
(Dz. U.nr 89 z dnia 25 sierpnia 1994 r.poz.415)
Rozdział 1 Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym, zwana dalej
"ustawą", określa zakres oraz sposoby postępowania w sprawach przeznaczania
terenów na określone cele i ustalania zasad ich zagospodarowania, przyjmując
ekorozwój jako podstawę tych działań, a także określa zasady i tryb rozwiązywania
konfliktów między interesami obywateli, wspólnot samorządowych i państwa w tych
sprawach.
2. W zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
1) wymagania ładu przestrzennego, urbanistyki
i architektury,
2) walory architektoniczne i krajobrazowe,
3) wymagania ochrony środowiska
przyrodniczego, zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także wymagania osób
niepełnosprawnych,
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i
dóbr kultury,
5) walory ekonomiczne przestrzeni i prawo
własności,
6) potrzeby obronności i bezpieczeństwa
państwa.
Art. 2. 1. Ustalenie przeznaczenia i zasad zagospodarowani terenu
dokonywane jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z zachowaniem
warunków określonych w ustawach.
2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1, określenie przeznaczenia i ustalenie warunków
zagospodarowania terenu następuje w decyzji o warunkach za-budowy i zagospodarowania
terenu, wydanej na podstawie obowiązujących ustaw.
Art. 3. W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia
społecznego, każdy ma prawo do:
1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny,
2) ochrony własnego interesu prawnego, przy zagospodarowaniu terenów
należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych.
Art. 4. 1. Ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu
należy do zadań własnych gminy.
2. Kształtowanie polityki przestrzennej państwa oraz koordynacja
programów o znaczeniu ponadlokalnym dla realizacji celów publicznych należy do zadań
właściwych naczelnych i centralnych organów administracji pań-stwowej oraz
wojewodów.
Art. 5. 1. Naczelnym organem administracji państwowej w sprawach
zagospodarowania przestrzennego jest Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa.
2. Organem doradczym Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w
sprawach zagospodarowania przestrzennego jest Główna Komisja
Urbanistyczno-Architektoniczna.
3. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, powołuje
Przewodniczącego i członków komisji, o której mowa w ust. 2, oraz ustala w regulaminie
jej organizację i zasady działania.
4. Wojewoda powołuje wojewódzką komisję
urbanistyczno-architektoniczną jako swój organ doradczy w sprawach zagospodarowania
przestrzennego oraz ustala w regulaminie jej organizację i zasady działania.
Rozdział 2 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Art. 6. 1. W celu określenia polityki przestrzennej gminy, rada gminy
podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium".
2. Zarząd gminy sporządza studium uwzględniając uwarunkowania, cele
i kierunki polityki przestrzennej państwa na obszarze województwa.
3. Zarząd gminy przedkłada studium do zaopiniowania organom, o
których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 4. Nienadesłanie opinii, w terminie 21 dni od dnia
udostępnienia studium, uważa się za brak uwag.
4. W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające, w
szczególności z:
1) dotychczasowego przeznaczenia,
zagospodarowania i uzbrojenia terenu,
2) występowania obiektów i terenów
chronionych na podstawie przepisów szczególnych,
3) stanu i funkcjonowania środowiska
przyrodniczego i kulturowego, w tym stanu rolniczej przestrzeni produkcyjnej,
4) prawa własności gruntów,
5) jakości życia mieszkańców,
6) zadań służących realizacji
ponadlokalnych celów publicznych.
5. W studium określa się, w szczególności:
1) obszary objęte ochroną środowiska
przyrodniczego i kulturowego,
2) lokalne wartości zasobów środowiska
przyrodniczego i zagrożenia środowiskowe,
3) obszary rolniczej przestrzeni produkcyjnej,
w tym wyłączone z zabudowy,
4) obszary zabudowane, ze wskazaniem, w miarę
potrzeby, terenów wymagających przekształceń lub rehabilitacji,
5) obszary, które mogą być przeznaczone pod
zabudowę, ze wskazaniem, w miarę potrzeby, obszarów przewidzianych do zorganizowanej
działalności inwestycyjnej,
6) kierunki rozwoju komunikacji i
infrastruktury technicznej, w tym obszary, na których będą stosowane indywidualne i
grupowe systemy oczyszczania ścieków,
7) obszary, dla których sporządzanie
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego jest obowiązkowe na podstawie
przepisów szczególnych lub ze względu na istniejące uwarunkowania.
6. Studium uchwala rada gminy.
7. Studium nie jest przepisem gminnym i nie stanowi podstawy do wydania
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 7. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest przepisem
gminnym.
Art. 8. 1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
stanowią treść uchwały rady gminy. Integralną częścią planu jest rysunek planu
stanowiący załącznik do uchwały rady gminy. Rysunek planu obo-wiązuje w zakresie
określonym uchwałą.
2. W uchwale rady gminy wskazuje się, sporządzone wcześniej,
miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego dotyczące obszaru objętego planem,
które zachowują moc obowiązującą, i które tracą moc.
3. Projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego opracowuje
się w formie, o której mowa w ust. 1.
4. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa określi, w drodze
zarządzenia, rodzaje i wzory dokumentów stosowanych w pracach planistycznych.
Art. 9. 1. W ustaleniach miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego uwzględnia się postanowienia przepisów szczególnych odnoszące się do
obszaru objętego planem i przedmiotem jego ustaleń.
2. W ustaleniach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
uwzględnia się zadania rządowe, o których mowa w rozdziale 6.
Art. 10. 1. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala
się, w zależności od potrzeb:
1) przeznaczenie terenów oraz linie
rozgraniczające tereny o różnych funkcjach lub różnych zasadach zagospodarowania,
2) linie rozgraniczające ulice, place oraz
drogi publiczne wraz z urządzeniami pomocniczymi,
3) tereny przeznaczone dla realizacji celów
publicznych oraz linie rozgraniczające te tereny,
4) granice i zasady zagospodarowania terenów
lub obiektów podlegających ochronie,
5) zasady obsługi w zakresie infrastruktury
technicznej oraz linie rozgraniczające tereny tej infrastruktury,
6) lokalne warunki, zasady i standardy
kształtowania zabudowy oraz urządzania terenu, w tym również linie zabudowy i gabaryty
obiektów, a także maksymalne lub minimalne wskaźniki intensywności zabudowy,
7) zasady i warunki podziału terenów na
działki budowlane,
8) szczególne warunki zagospodarowania
terenów, w tym zakaz zabudowy, wynikające z potrzeb ochrony środowiska przyrodniczego i
kulturowego, prawidłowego gospodarowania zasobami przyrody oraz ochrony grun-tów rolnych
i leśnych,
9) tereny, na których przewiduje się
stosowanie systemów indywidualnych lub grupowych oczyszczenia ścieków bądź
zbiorników bezodpływowych,
10) tymczasowe sposoby zagospodarowania,
urządzania oraz użytkowania terenu,
11) granice obszarów:
a) zorganizowanej
działalności inwestycyjnej,
b) rehabilitacji
istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej,
c) przekształceń
obszarów zdegradowanych.
2. Do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dołącza się
prognozę skutków wpływu ustaleń planu na środowisko przyrodnicze.
3. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się
również stawkę procentową, służącą naliczeniu opłaty, o której mowa w art. 36
ust. 3.
Art. 11. 1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sporządza
się dla obszaru gminy lub jej części albo zespołu gmin lub jego części.
2. Przepisy ustawy odnoszące się do gminy i jej organów stosuje się
odpowiednio do obligatoryjnego związku gmin na obszarze miasta.
Art. 12. 1. O przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, z zastrzeżeniem art. 13, rozstrzyga rada gminy, w drodze
uchwały, określając granice obszaru objętego planem, przedmiot i zakres jego ustaleń.
2. Rozstrzygnięcie, o którym mowa w ust. 1, podejmuje rada gminy z
własnej inicjatywy lub na wniosek. Z wnioskiem o sporządzenie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego może wystąpić każdy.
3. Przystąpienie do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego dla zespołu gmin lub jego części wymaga zgodnych uchwał
zainteresowanych gmin.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio przy zmianie miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego.
Art. 13. 1. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sporządza
się obowiązkowo:
1) jeżeli przepisy szczególne tak stanowią,
2) dla obszaru, na którym przewiduje się
realizację programów, o których mowa w art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1,
3) dla obszaru, na którym przewiduje się
zadania dla realizacji lokalnych celów publicznych,
4) dla obszaru, o którym mowa w art. 6 ust. 5
pkt 7, ze względu na istniejące uwarunkowania.
2. Obowiązek przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego powstaje:
1) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie stosownego przepisu szczególnego,
2) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
po upływie 3 miesięcy od dnia ustalenia warunków wprowadzenia zadania rządowego do
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
3) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4,
po upływie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku o wydanie decyzji o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu.
3. Zadaniem dla realizacji celów publicznych, w rozumieniu ustawy,
jest każda działalność państwa lub gminy, wynikająca z ustaw, o ile wymaga ustalenia
warunków zabudowy i zagospodarowania terenu i jest finansowana w całości lub części z
budżetu państwa lub gminy.
Art. 14. Koszty sporządzenia bądź zmiany miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego obciążają budżet gminy, a w przypadkach określonych:
1) w art. 13 ust. 1 pkt 1 - budżet państwa, a budżet gminy w
zakresie, w jakim plan sporządza się w celu wykonania zadań własnych gminy,
2) w art. 13 ust. 1 pkt 2 - budżet państwa.
Art. 15. 1. Jeżeli rada gminy, w przypadkach, o których mowa w art. 13
ust. 1 pkt 1 i 2, nie podejmuje uchwały o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, wojewoda wzywa gmi-nę do podjęcia uchwały, w
określonym terminie, a po jego bezskutecznym upływie sporządza plan i wydaje
zarządzenie zastępcze. Przyjęty w tym trybie miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego wywołuje skutki prawne, jak miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
uchwalony przez radę gminy.
2. Przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
Art. 16. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest
nieważna, jeżeli:
1) jest sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego,
2) nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
w przypadkach określonych w art. 13 ust. 1, a decyzja została wydana po powstaniu
obowiązku jego sporządzenia.
Art. 17. 1. Jeżeli ustalenia miejscowych planów zagospodarowania
przestrzennego, dotyczące tego samego obszaru są sprzeczne, do czasu usunięcia
sprzeczności,obowiązują w tym zakresie ustalenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, uchwalonego wcześniej.
2. Jeżeli sprzeczność dotyczy ustaleń miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego sąsiadujących gmin, następstwa obciążają gminę,
która sporządziła plan później. W przypadku, gdy gmina sporządzająca plan jako
pierwsza nie dopełniła obowiązku zawiadomienia o przystąpieniu do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego następstwa obciążają tę gminę.
Art. 18. 1. Organem właściwym w sprawie sporządzania miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego jest zarząd gminy.
2. Zarząd gminy, po podjęciu przez radę gminy uchwały o
przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
kolejno:
1) ogłasza w miejscowej prasie oraz przez
obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o
przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin, nie krótszy
niż 21 dni, składania wniosków do planu,
2) zawiadamia na piśmie o przystąpieniu do
sporządzania planu organy właściwe do uzgadniania projektu planu, oraz sejmik
samorządowy,
3) występuje o opinie właściwych organów
administracji rządowej, stosownie do przedmiotu planu,
4) uzgadnia projekt planu z:
a) organami
właściwymi do uzgadniania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, na
podstawie przepisów szczególnych,
b) wojewodą, w
zakresie zgodności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z zadaniami
wpisanymi do wojewódzkiego rejestru, o którym mowa w art. 61 ust. 1,
c) zarządami gmin
sąsiednich,
d) zarządem miasta,
będącego obowiązkowym związkiem gmin, gdy plan dotyczy gminy położonej na jego
obszarze, w zakresie zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego tego
miasta,
e) właściwymi
terytorialnie organami wojskowymi, ochrony granic oraz bezpieczeństwa państwa, w
zakresie ich właściwości,
5) zawiadamia na piśmie o terminie wyłożenia
projektu planu:
a) właścicieli lub
władających nieruchomościami, których interes prawny może być naruszony ustaleniami
planu,
b) właścicieli
nieruchomości, od których może być pobrana opłata, o której mowa w art. 36 ust. 3,
c) osoby, których
wnioski nie zostały uwzględnione w projekcie planu, uzasadniając odmowę ich
uwzględnienia,
6) wykłada projekt planu i prognozę, o
której mowa w art. 10 ust. 2, do publicznego wglądu, na okres co najmniej 21 dni, a o
wyłożeniu ogłasza w sposób określony w pkt 1, co najmniej na 7 dni przed
wyłożeniem,
7) przyjmuje protesty, o których mowa w art.
23 ust. 1, i zarzuty, o których mowa w art. 24 ust. 1,
8) po upływie terminów, o których mowa w
art. 23 ust. 2 i art. 24 ust. 2, rozpatruje, w terminie nie dłuższym niż miesiąc,
protesty i zarzuty wniesione do projektu planu i przedstawia radzie gminy protesty i
zarzuty nie uwzględnione w projekcie planu,
9) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o
terminie sesji, na której rada gminy rozpatrzy nie uwzględnione protesty i zarzuty,
zawiadamiając o tym imiennie zainteresowanych,
10) doręcza zainteresowanym wyciąg z uchwały
rady gminy rozstrzygającej o nieuwzględnieniu złożonych zarzutów wraz z pouczeniem o
dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego,
11) przedstawia radzie gminy do uchwalenia
projekt planu, uwzględniający orzeczenia sądu administracyjnego wydane w związku ze
złożonymi zarzutami,
12) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o
terminie sesji, na której będzie rozpatrywany projekt planu,
13) przedstawia wojewodzie uchwałę rady gminy
wraz z dokumentacją planistyczną w celu oceny zgodności z prawem,
14) kieruje, w terminie nie dłuższym niż 30
dni, uchwałę rady gminy do ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
3. Przepis ust. 2, stosuje się odpowiednio do zmiany miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego oraz planu sporządzanego na podstawie art. 15.
Art. 19. 1. Organy, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 3, są
zobowiązane do współpracy przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, polegającej na wyrażaniu opinii, składaniu wniosków oraz
udostępnianiu informacji, na swój koszt.
2. Protesty organów, o których mowa w ust. 1, złożone do projektu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, podlegają odrzuceniu, jeżeli organy
te nie wywiązały się z obowiązków współpracy przy sporządzaniu projektu planu.
Art. 20. Organy, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 4, uzgadniają, na
swój koszt, projekt planu zagospodarowania przestrzennego, w zakresie swojej
właściwości rzeczowej i miejscowej.
Art. 21. 1. Organ, z którym uzgodniono projekt miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, ponosi koszty zmiany projektu planu, spowodowane
późniejszą zmianą stanowiska zajętego w trakcie uzgadniania planu.
2. Spory pomiędzy gminą a Skarbem Państwa reprezentowanym przez
organ, o którym mowa w ust. 1, dotyczące wysokości kosztów, rozstrzygają sądy
powszechne.
Art. 22. 1. Zarząd gminy ustala termin przedstawienia uzgodnień i
opinii, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 3 i 4, nie krótszy niż 21 dni od dnia
udostępnienia projektu planu.
2. Nieprzedstawienie uzgodnień i opinii w terminie, o którym mowa w
ust. 1, uważa się odpowiednio za uzgodnienie lub brak uwag do projektu planu.
Art. 23. 1. Protest może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia
przyjęte w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wyłożonym do
publicznego wglądu.
2. Protest należy wnieść na piśmie, w terminie nie dłuższym niż
14 dni, po upływie okresu wyłożenia projektu.
3. O uwzględnieniu bądź odrzuceniu protestu rozstrzyga rada gminy w
drodze uchwały.
Art. 24. 1. Zarzut może wnieść każdy, którego interes prawny lub
uprawnienia zostały naruszone przez ustalenia przyjęte w projekcie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, wyłożonym do publicznego wglądu.
2. Zarzut należy wnieść na piśmie, w terminie nie dłuższym niż
14 dni, po upływie okresu wyłożenia projektu.
3. O uwzględnieniu bądź odrzuceniu zarzutu rozstrzyga rada gminy, w
drodze uchwały, zawierającej uzasadnienie faktyczne i prawne.
4. Uchwałę o odrzuceniu zarzutu w całości lub części, wnoszący
zarzut może zaskarżyć do sądu administracyjnego, w terminie 30 dni od dnia jej
doręczenia.
Art. 25. Jeżeli rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w
przedstawionym do uchwalenia projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
w tym także w wyniku uwzględnienia wniosków, protestów i zarzutów, czynności, o
których mowa w art. 18 ust. 2, ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych
zmian.
Art. 26. Rada gminy uchwala miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego oraz jego zmiany, z zastrzeżeniem art. 15.
Art. 27. 1. Każde naruszenie przepisów art. 18 powoduje nieważność
uchwały rady gminy w całości lub części.
2. Jeżeli orzeczenie organu nadzoru, stwierdzające nieważność
uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stanie się
prawomocne z powodu niezłożenia przez gminę, w przewidzianym terminie, skargi do sądu
administracyjnego lub jeżeli skarga zostanie przez sąd oddalona, czynności, o których
mowa w art. 18 ust. 2, ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania zmiany.
Art. 28. Uchwała rady gminy w sprawie miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego obowiązuje od dnia w niej określonego, jednak nie wcześniej niż po
upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Art. 29. 1. Każdy ma prawo wglądu do miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego oraz otrzymania wypisów i wyrysów z planu.
2. Za wydane wypisy i wyrysy pobiera się opłatę administracyjną.
Art. 30. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta prowadzi aktualizowany
rejestr miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, gromadzi materiały związane
z tymi planami oraz odpowiada za przechowywa-nie oryginałów miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego, również uchylonych i nieobowiązujących.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta jest obowiązany przekazywać
wojewodzie i kierownikowi urzędu rejonowego kopie uchwalonych miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego.
Art. 31. 1. Zarząd gminy dokonuje oceny zmian w zagospodarowaniu
przestrzennym gminy i przedstawia radzie gminy, co najmniej raz w okresie kadencji, wyniki
tej oceny.
2. Zarząd gminy przeprowadza analizę wniosków w sprawie
sporządzania lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
3. Zarząd gminy w wyniku ocen i analiz występuje do rady gminy ze
stosownymi wnioskami w sprawie sporządzenia lub zmiany miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego.
Art. 32. Jeżeli w wyniku zmiany ustawy szczególnej zachodzi
konieczność zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, czynności o
których mowa w art. 18 ust. 2, wykonuje się w zakresie niezbęd-nym do dokonania tej
zmiany, chyba że ustawa szczególna określa odrębny tryb postępowania.
Rozdział 3 Skutki prawne uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego
Art. 33. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
kształtują, wraz z innymi przepisami prawa, sposób wykonywania prawa własności
nieruchomości.
Art. 34. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu sprzeczna
z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest nieważna. Stwierdzenie
nieważności decyzji następuje na zasadach i w trybie określonym w Kodeksie
postępowania administracyjnego.
Art. 35. 1. Z dniem wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego lub jego zmiany wygasają wydane uprzednio decyzje o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu, sprzeczne z ustaleniami tego planu.
2. Wygaśnięcie decyzji, o których mowa w ust. 1, stwierdza organ,
który wydał tę decyzję.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli wydano decyzję o
pozwoleniu na budowę.
Art. 36. 1. Jeżeli, w związku z uchwaleniem miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego lub jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej
części, w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, stało się
niemożliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel lub użytkownik wieczysty
nieruchomości może żądać od gminy:
1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą
szkodę albo
2) wykupienia nieruchomości lub jej części
albo
3) zmiany nieruchomości na inną.
2. Jeżeli wartość nieruchomości uległa obniżeniu w związku z
uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a właściciel
zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z praw, o których mowa w ust. 1, może
żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości.
3. Jeżeli wartość nieruchomości wzrosła, w związku z uchwaleniem
lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a właściciel zbywa tę
nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę,
określoną, w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości, w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30%
wzrostu wartości nieruchomości.
4. Wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości
nieruchomości, o którym mowa w ust. 2, oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu
wartości nieruchomości, o której mowa w ust. 3, ustala się na dzień jej zbycia.
Ob-niżenie oraz wzrost wartości nieruchomości stanowi różnicę pomiędzy wartością
nieruchomości, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po
uchwaleniu lub zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a jej
wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego przed
zmianą tego planu lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego
uchwaleniem.
5. Opłatę, o której mowa w ust. 3, pomniejsza się o zwaloryzowaną
wartość nakładów poniesionych przez właściciela nieruchomości w okresie pomiędzy
uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a dniem zbycia
nieruchomości, jeżeli nakłady te miały wpływ na wzrost wartości tej nieruchomości.
6. Roszczenia, o których mowa w ust. 2, można wnosić w terminie 5
lat od dnia, w którym miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana
stały się obowiązujące.
7. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do opłat, o których mowa w
ust. 3.
8. Notariusz jest obowiązany, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia
umowy zbycia nieruchomości, w formie aktu notarialnego, przesłać zarządowi gminy wypis
z tego aktu.
9. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta ustala opłatę, w drodze
decyzji, o której mowa w ust. 3, bezzwłocznie po otrzymaniu wypisu z aktu notarialnego,
o którym mowa w ust. 8.
10. Właściciel nieruchomości, której wartość wzrosła w związku
z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przed jej
zbyciem może żądać od wójta, burmistrza albo prezydenta mia-sta ustalenia wysokości
opłaty, o której mowa w ust. 3. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wydaje w tej
sprawie decyzję.
11. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia każdorazowo na
sesji rady gminy informację o zgłoszonych żądaniach i wydanych decyzjach, o których
mowa w ust. 9 i 10.
12. Wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń, o których mowa w
ust. 1 i 2, powinno nastąpić w ciągu 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba że
strony postanowią inaczej. W przypadku opóźnienia w wypłacie z tytułu odszkodowania
lub wykupu nieruchomości należą się odsetki ustawowe.
13. Spory w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, rozstrzygają sądy
powszechne.
14. Zasady określania wartości nieruchomości oraz osoby uprawnione
do określania tej wartości określają przepisy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
nieruchomości dotyczące wyceny nieruchomości państwo-wych.
Art. 37. 1. Tereny, dla których miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego ustala inne przeznaczenie, mogą być wykorzystywane w sposób
dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z planem, chyba że w planie ustalono
zasady ich tymczasowego zagospodarowania.
2. W przypadku ustalenia w planie zasad, o którym mowa w ust. 1,
wójt, burmistrz albo prezydent miasta orzeka, w drodze decyzji, o sposobie tymczasowego
zagospodarowania terenu.
Art. 38. 1. Rada gminy podejmuje uchwałę określającą źródła
pokrycia zobowiązań, o których mowa w art. 36 ust. 2. W tym celu gmina może emitować
obligacje na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
2. Wypłata w obligacjach, o których mowa w ust. 1, nie może
przekroczyć połowy należności, a termin wykupu obligacji nie może być dłuższy niż
10 lat, licząc od dnia wypłaty.
Rozdział 4 Ustalanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
Art. 39. 1. Zmiana zagospodarowania terenu, w szczególności jego
zabudowa, wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
2. Ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wymaga
budowa, dla której przepisy Prawa budowlanego przewidują obowiązek uzyskania pozwolenia
na budowę.
Art. 40. 1. Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
następuje, w drodze decyzji, na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, a w przypadku braku planu, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1, na podstawie
przepisów szczególnych.
2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przygotowuje osoba posiadająca
uprawnienia urbanistyczne.
3. Decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydaje
wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych
ustawą i przepisami szczególnymi.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, wymagają uzgodnienia z:
1) Ministrem Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa oraz Głównym Inspektorem Sanitarnym, w odniesieniu do
inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi,
2) wojewodą i właściwym państwowym
terenowym inspektorem sanitarnym, w odniesieniu do inwestycji mogących pogorszyć stan
środowiska,
3) Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, w
odniesieniu do inwestycji lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych - zgodnie z
odrębnymi przepisami,
4) wojewódzkim konserwatorem zabytków, w
odniesieniu do obszarów objętych ochroną konserwatorską,
5) dyrektorem urzędu morskiego, w odniesieniu
do obszarów pasa technicznego, morskich portów i przystani, morskich wód wewnętrznych
i morza terytorialnego.Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, w
porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia, określi:
1) rodzaje inwestycji
szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz inwestycji mogących
pogorszyć stan środowiska,
2) wymagania, jakim
powinny odpowiadać:
a) prognozy skutków wpływu ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na
środowisko, o którym mowa w art. 10 ust. 2,
b) oceny oddziaływania na środowisko przyrodnicze inwestycji, o których mowa w pkt 1,
sporządzane przez biegłych z listy rzeczoznawców Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów
Naturalnych i Leśnictwa.
Art. 41. 1. Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
następuje na wniosek zainteresowanego.
2. Wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
powinien zawierać określenie:
1) granic terenu objętego wnioskiem,
2) funkcji i sposobu zagospodarowania terenu
oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu,
3) zapotrzebowania na wodę, energię i sposobu
odprowadzania lub oczyszczania ścieków oraz innych potrzeb w zakresie infrastruktury
technicznej, a w szczególnych przypadkach sposobu unieszkodliwiania odpadów,
4) charakterystycznych parametrów technicznych
inwestycji oraz w przypadku braku obowiązku wykonania oceny oddziaływania na
środowisko, o której mowa w art. 40 ust. 5 pkt 2 lit. b), dane charakteryzujące jej
wpływ na środowisko lub jego wykorzystanie.
3.Nie można uzależnić wydania decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu od zobowiązania się wnioskodawcy do spełnienia
nieprzewidzianych, obowiązującymi przepisami, świadczeń lub warunków na rzecz gminy.
Art. 42. 1. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
określa:
1) rodzaj inwestycji,
2) warunki wynikające z ustaleń miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, jeśli dla danego obszaru plan został uchwalony,
3) warunki zabudowy i zagospodarowania terenu
wynikające z przepisów szczególnych,
4) warunki obsługi w zakresie infrastruktury
technicznej,
5) wymagania dotyczące ochrony interesów
osób trzecich,
6) linie rozgraniczające teren inwestycji,
wyznaczone na mapie w stosownej skali,
7) okres ważności decyzji.
2. W stosunku do inwestycji liniowych decyzja, o której mowa w ust. 1,
określa ponadto:
1) przebieg inwestycji, a w przypadku
inwestycji wymagających wydzielenia terenu, granice tego terenu, wyznaczone na mapie w
stosownej skali,
2) w miarę potrzeby, szczególne warunki
wynikające z charakteru inwestycji.
Art. 43. Nie można odmówić ustalenia warunków zabudowy i
zagospodarowania terenu, jeżeli zamierzenie nie jest sprzeczne z ustaleniami miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku planu, z przepisami
szczególnymi, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1.
Art. 44. 1. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1, wydanie decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu następuje po przeprowadzeniu roz-prawy administracyjnej. O
terminie rozprawy zawiadamia się zainteresowanych oraz ogłasza się dodatkowo w prasie
lokalnej lub w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, po przeprowadzeniu rozprawy,
o której mowa w ust. 1, przedstawia wojewodzie warunki zabudowy i zagospodarowania terenu
w celu stwierdzenia ich zgodności z prawem.
3. Wojewoda, w drodze postanowienia, stwierdza w terminie 30 dni od
dnia przedstawienia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, o ich zgodności z
prawem.
4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta, w przypadku stwierdzenia
przez wojewodę niezgodności z prawem warunków zabudowy i zagospodarowania terenu usuwa
te niezgodności, a jeżeli będzie to możliwe odmawia, w drodze decyzji, ustalenia
warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
5. Zarząd gminy przedstawia radzie gminy, nie rzadziej niż raz w
roku, wykaz decyzji, o których mowa w ust. 1, wraz z oceną skutków, jakie decyzje te
wywołały w zagospodarowaniu przestrzennym gminy.
Art. 45. 1. Dla obszarów, dla których zgodnie z art. 13 ust. 1,
istnieje obowiązek sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabu-dowy i zagospodarowania
terenu zawiesza się do czasu uchwalenia planu.
2. Dla obszarów nie wymienionych w ust. 1, a w odniesieniu do których
nastąpiło ogłoszenie o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 18 ust. 2 pkt 1, po-stępowanie
administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu można
zawiesić na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy. Jeżeli, w okresie zawieszenia
postępowania administracyjnego, nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, mają zastosowanie przepisy art. 44.
Art. 46. 1. Dla tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając
odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub
użytkownikowi wieczystemu nieruchomości.
2. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie rodzi
praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Informację
tej treści zamieszcza się w decyzji.
3. Wnioskodawcy, który nie uzyskał prawa do terenu, nie przysługuje
roszczenie o zwrot nakładów poniesionych w związku z otrzymaną decyzją ustalającą
warunki zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 47. Warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, ustalone w decyzji,
wiążą organ wydający pozwolenie na budowę.
Art. 48. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta stwierdza, w drodze
decyzji, wygaśnięcie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli:
1) inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę,
2) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 35 ust. 1.
Art. 49. 1. Do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta przesyła się
odpisy decyzji w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej, jeżeli
dotyczą one zagospodarowania terenu.
2. Organy, które w terminie 7 dni od dnia wydania decyzji, o których
mowa w ust. 1, nie przesłały odpisów tych decyzji, ponoszą odpowiedzialność za
szkodę tym wyrządzoną.
3. Zarząd gminy bada zgodność decyzji, o których mowa w ust. 1, z
ustalonymi warunkami zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 50. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta prowadzi rejestr wydanych
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Rozdział 5 Uprawnienia urbanistyczne
Art. 51. Do wykonywania czynności polegających na:
1) samodzielnym przygotowaniu lub pełnieniu funkcji głównego
projektanta zespołu przygotowującego projekt miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego lub studium, o którym mowa w art. 6,
2) kierowaniu opracowaniem lub samodzielnym opracowywaniu warunków
zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadkach o których mowa w art. 40 ust. 2,
wymagane jest posiadanie uprawnień urbanistycznych.
Art. 52. 1. Warunkiem uzyskania uprawnień urbanistycznych jest:
1) posiadanie odpowiedniego wyższego
wykształcenia,
2) wykazanie się odpowiednią praktyką w
planowaniu przestrzennym,
3) złożenie egzaminu z przepisów prawnych
dotyczących gospodarki przestrzennej oraz praktycznego zastosowania wiedzy w zakresie
urbanistyki.
2. Postępowanie kwalifikacyjne, w tym egzamin, o którym mowa w ust. 1
pkt 3, przeprowadza komisja powołana przez Ministra Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa.
3. Koszty postępowania kwalifikacyjnego ponosi osoba ubiegająca się
o nadanie uprawnień urbanistycznych.
4. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa określi, w drodze
rozporządzenia, warunki, jakim powinno odpowiadać przygotowanie zawodowe osób
ubiegających się o uprawnienia i sposoby jego dokumentowania, zasady przeprowadzania
postępowania kwalifikacyjnego, w tym egzaminu, o którym mowa w ust 1 pkt 3,
odpłatności za postępowanie kwalifikacyjne, wynagradzania komisji kwalifikacyjnej, a
także tryb postępowania przy nadawaniu i cofaniu uprawnień urbanistycznych.
Art. 53. 1. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w sprawie
nadania lub odmowy nadania uprawnień urbanistycznych, orzeka w drodze decyzji.
2. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa prowadzi rejestr
osób posiadających uprawnienia urbanistyczne.
Art. 54. 1. Odpowiedzialności zawodowej, w rozumieniu ustawy, podlegają
osoby posiadające uprawnienia urbanistyczne, które przy wykonywaniu czynności,
określonych w art. 51, naruszają przepisy ustawy lub prze-pisy szczególne.
2. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, w stosunku do
osób, o których mowa w ust. 1, może z tytułu odpowiedzialności zawodowej orzec, w
drodze decyzji, karę:
1) upomnienia albo
2) zawieszenia uprawnień z obowiązkiem zdania
egzaminu albo
3) cofnięcia uprawnień.
3. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, może wszcząć
postępowanie z tytułu odpowiedzialności zawodowej, w stosunku do osób, które
naruszyły przepisy ustawy lub przepisy szczególne.
4. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 2, Minister Gospodarki
Przestrzennej i Budownictwa zasięga opinii powołanej przez siebie Komisji
Odpowiedzialności Zawodowej. Komisja może zgłosić wniosek o prze-prowadzenie rozprawy
z udziałem przedstawiciela właściwego stowarzyszenia zawodowego.
5. Zawieszenie lub cofnięcie uprawnień urbanistycznych podlega
odnotowaniu w rejestrze, o którym mowa w art. 53 ust. 2.
6. Wojewoda, orzekając, w postępowaniu określonym w art. 18 ust. 2
pkt 13 oraz w art. 44 ust. 3, o niezgodności z prawem przedstawionych dokumentów,
przesyła do Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa, kopię tego orzeczenia.
Rozdział 6 Kształtowanie i realizacja polityki przestrzennej państwa
Art. 55. W celu określenia podstaw i kierunków polityki przestrzennej
państwa naczelne i centralne organy administracji państwowej oraz wojewodowie prowadzą
analizy i studia oraz opracowują koncepcję i sporzą-dzają programy odnoszące się do
obszarów i zagadnień - odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych prac.
Art. 56. 1. Minister-Kierownik Centralnego Urzędu Planowania, w trybie
prac nad strategią rozwoju kraju, sporządza i aktualizuje koncepcję polityki
przestrzennego zagospodarowania kraju, określającą zwłaszcza przy-rodnicze, kulturowe,
społeczne i ekonomiczne uwarunkowania i cele oraz kierunki tej polityki.
2. Minister-Kierownik Centralnego Urzędu Planowania przedkłada Radzie
Ministrów koncepcję, o której mowa w ust. 1. Rada Ministrów ustala, w jakim zakresie
koncepcja stanowić będzie podstawę sporządzania pro-gramów dla realizacji
ponadlokalnych celów publicznych wpływających na przestrzenne zagospodarowanie kraju.
3. Prezes Rady Ministrów przedkłada Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej
koncepcję polityki przestrzennego zagospodarowania kraju.
4. Minister-Kierownik Centralnego Urzędu Planowania powołuje
Państwową Radę Gospodarki Przestrzennej jako organ doradczy w sprawie koncepcji
polityki przestrzennego zagospodarowania kraju oraz ustala w regu-laminie organizację i
zasady działania tej rady.
Art. 57. 1. Wojewoda w oparciu o koncepcję polityki przestrzennego
zagospodarowania kraju sporządza studium zagospodarowania przestrzennego województwa,
określające uwarunkowania, cele i kierunki polityki przestrzennej państwa na obszarze
województwa.
2. Studium podlega zaopiniowaniu przez sejmik samorządowy.
3. Studium podlega uzgodnieniu z Ministrem Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa.
4. Wojewoda, w drodze obwieszczenia, ogłasza w wojewódzkim dzienniku
urzędowym o sporządzeniu studium.
Art. 58. 1. Naczelne i centralne organy administracji państwowej
sporządzają programy zawierające zadania rządowe służące realizacji ponadlokalnych
celów publicznych.
2. Programy, o których mowa w ust. 1, po uprzednim uzgodnieniu z
Ministrem-Kierownikiem Centralnego Urzędu Planowania i Ministrem Gospodarki Przestrzennej
i Budownictwa, podlegają zatwierdzeniu przez Radę Ministrów.
3. Przedmiotem uzgodnień, o których mowa w ust. 2, jest spójność
programu z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju, studiami zagospodarowania
przestrzennego województw oraz zatwierdzonymi programa-mi.
4. Rada Ministrów może upoważnić inne organy do zatwierdzania
programów.
5. Warunkiem zatwierdzenia programów jest zapewnienie środków
finansowych niezbędnych do realizacji zobowiązań, o których mowa w art. 14 pkt 2 i
art. 36 ust. 1 i 2.
6. Organy, o których mowa w ust. 1, przekazują wojewodom zatwierdzone
programy, w części dotyczącej ich właściwości.
Art. 59. 1. Wojewoda sporządza wojewódzkie programy zawierające
zadania rządowe należące do jego właściwości, służące realizacji ponadlokalnych
celów publicznych.
2.Programy wojewódzkie podlegają zaopiniowaniu przez sejmik
samorządowy oraz wymagają uzgodnienia z Ministrem Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa
oraz właściwymi naczelnymi lub centralnymi organami administracji państwowej.
3.W przypadku sporządzenia programów wojewódzkich zawierających
zadania rządowe, których realizacja może wywoływać skutki wykraczające poza obszar
województwa, przepisy art. 58 ust. 2, 3 i 4, stosuje się od-powiednio.
4. Wojewoda ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym obwieszczenie
o sporządzeniu programów wojewódzkich, określając zadania rządowe w nich zawarte.
5. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 4, może nastąpić tylko
wówczas, gdy zapewnione zostały środki finansowe niezbędne do realizacji zobowiązań,
o których mowa w art. 14 pkt 2 i art. 36 ust. 1 i 2.
Art. 60. Organy, o których mowa w art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1,
przekazują zatwierdzone lub ogłoszone programy Ministrowi Gospodarki Przestrzennej i
Budownictwa, który sporządza i prowadzi rejestr programów.
Art. 61. 1. Wojewoda sporządza i prowadzi wojewódzki rejestr, w którym zamieszcza:
1) zadania rządowe wynikające z programów, o
których mowa w art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1,
2) zadania realizowane na terenach i obiektach
chronionych na podstawie ustaw szczególnych.
2. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady sporządzania i prowadzenia wojewódzkiego rejestru.
Art. 62. 1. Warunkiem realizacji zadań rządowych, o których mowa w
art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1, jest ich wprowadzenie do miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego.
2. Zadania rządowe wprowadza się do miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego po uprzednim przeprowadzeniu negocjacji z gminą, chyba
że przepisy szczególne stanowią inaczej.
3. Podstawą negocjacji, o których mowa w ust. 2, jest wpis do
wojewódzkiego rejestru.
4. Przedmiotem negocjacji są warunki wprowadzenia zadania rządowego
do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
5. Przedstawicielem rządu w negocjacjach z gminą jest wojewoda; Rada
Ministrów może ustanowić innego przedstawiciela.
6. Jeżeli z wprowadzeniem zadania rządowego do miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego łączą się zobowiązania wymagające zapewnienia
środków finansowych, o których mowa w art. 58 ust. 5 i art. 59 ust. 5, ustalenie tych
zobowiązań następuje w umowie.
Art. 63. Jeżeli negocjacje nie doprowadzą do uzgodnienia z gminą
warunków wprowadzenia zadania rządowego do miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, Rada Ministrów, na wniosek organu prowadzące-go negocjacje, rozstrzyga w
sprawie wprowadzenia zadania, określając sposób realizacji zobowiązań, o których
mowa w art. 14 pkt 2 i art. 36 ust. 1 i 2.
Art. 64. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb
sporządzania programów oraz negocjacji warunków wprowadzenia zadań rządowych do
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
Art. 65. 1. W przypadku odstąpienia od realizacji zadania rządowego,
wprowadzonego do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gminie przysługuje
odszkodowanie za szkody spowodowane tym odstąpie-niem.
2. Gmina ponosi ryzyko wprowadzenia do miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego zadania rządowego nie ujętego w zatwierdzonym lub
ogłoszonym programie.
Rozdział 7 Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 66. 1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a
nie zakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy ustawy.
2. Ostateczne decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji, dla których
do dnia wejścia w życie ustawy nie wydano decyzji o pozwoleniu na budowę, traktuje się
jak decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Art. 67. 1. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego,
obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy, tracą moc po upływie 5 lat od dnia jej
wejścia w życie, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do terenów objętych zmianami
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, dokonanymi na zasadach określonych w
ustawie.
3. Przed utratą mocy planów, o której mowa w ust. 1, rada gminy jest
obowiązana do uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy.
Art. 68. 1. Przepisów rozdziału 3 nie stosuje się do miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego obowiązujących przed dniem wejścia w życie
ustawy.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy opłat i roszczeń wynikających z
przepisów innych ustaw i z innych tytułów.
Art. 69. Roszczenia finansowe wobec gminy, które mogą wynikać z
ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uchwalonego lub zmienionego na
podstawie ustawy, podlegają realizacji nie wcześniej niż w następnym roku budżetowym
po jej wejściu w życie. Odsetki ustawowe, o których mowa w art. 36 ust. 12, należą
się w takim przypadku po upływie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia nowego roku
budżetowego.
Art. 70. Uprawnienia do projektowania w planowaniu przestrzennym,
uzyskane na mocy przepisów ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym (Dz.
U. z 1989 r. Nr 17, poz. 99, Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198
i Nr 87, poz. 505 oraz z 1993 r. Nr 47, poz. 212), stają się uprawnieniami
urbanistycznymi, w rozumieniu ustawy.
Art. 71. W ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i
wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127, Nr 103, poz. 446 i Nr
107, poz. 464, z 1993 r. Nr 47, poz. 212 i Nr 131, poz. 629 oraz z 1994 r. Nr 27, poz. 96,
Nr 31, poz. 118, Nr 84, poz. 384 i Nr 85, poz. 388) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 51 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy "ustaleniu lokalizacji
inwestycji" zastępuje się wyrazami "warunkach za-budowy i zagospodarowania
terenu";
2) w art. 70 w ust. 1 wyrazy "lokalizacji inwestycji"
zastępuje się wyrazami "warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu".
Art. 72. W ustawie z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych
warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 103, poz. 446 i z 1994 r. Nr 84, poz. 384) skreśla
się rozdział 2 i 4.
Art. 73. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody
(Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254) wprowadza się następujące
zmiany: 1) art. 4 otrzymuje brzmienie: "Art. 4. 1. Ustalenia
zawarte w planie ochrony, dotyczące obszaru poddanego ochronie, są wiążące przy
sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w skład którego wchodzi
ten obszar.
2. Ustalenia zawarte w rozporządzeniu wojewody, dotyczące
zagospodarowania obszaru poddanego ochronie, uwzględnia się w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego, w skład którego wchodzi ten obszar.
3. Przepis ust. 2 stosuje się do przedmiotów poddanych ochronie.
4. Jeżeli miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmuje
obszar poddany ochronie, to koszt spo-rządzenia planu dla tego obszaru ponoszą, w
częściach równych, budżet państwa i budżet gminy.";
2) w art. 24 w ust. 9 po wyrazie
"wojewodę" dodaje się wyrazy "w drodze rozporządzenia.";
3) skreśla się art. 25;
4) w art. 26:
a) skreśla się
oznaczenie ust. 1,
b) skreśla się ust.
2;
5) art. 34 otrzymuje brzmienie: "Art. 34.
1. Rada gminy może wprowadzić formy ochrony przyrody, o których mowa w art. 13 ust. 1
pkt 4-6, jeżeli wojewoda nie wprowadził tych form. 2. Dla obszarów i zespołów, o
których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 4 i w art. 13 ust. 1 pkt 6 lit. d), poddawanych
ochronie przez radę gminy, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego sporządza się
obowiązkowo.";
6) art. 44 otrzymuje brzmienie: "Art. 44.
Zmiana przeznaczenia terenów, na których znajduje się starodrzew, może być dokonana
jedynie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, po uzyskaniu zgody
wojewody."
Art. 74. Traci moc ustawa z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu
przestrzennym (Dz. U. z 1989 r. Nr 17, poz. 99, Nr 34, poz. 178 i Nr 35, poz. 192, z 1990
r. Nr 34, poz. 198 i Nr 87, poz. 505 oraz z 1993 r. Nr 47, poz. 212) oraz uchwalone na jej
podstawie założenia do planów regionalnych i plany regionalne.
Art. 75. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.